Java

W0ow wat een geweldige ervaring was dit zeg! Het is inmiddels alweer meer dan twee weken geleden, maar ik ben nog steeds aan het na genieten… We zijn er maar 3 dagen geweest, maar zoveel bijzonders beleefd en gezien dat het een heel groot verhaal is geworden! Misschien te uitgebreid voor jullie, maar voor mij leuk om alles weer her te beleven terwijl ik dit aan het schrijven ben… .. Daar gaat ie :)

We vertrokken ’ s avonds vanaf het huis van Abbas, de local waarover ik jullie heb verteld in het vorige reisverslag. We wisten dat hij het niet breed had, maar toen we zijn ‘huis’ zagen (een kamer van 3 bij 3 met alleen een bed, kast en spiegel waar hij met zijn vrouw en 2 kids sliep) waren we extra blij dat we zijn reis naar zijn familie betaalden. Tien uurtjes rijden in een prima bus, alleen jammer dat Jochem en ik naast het toilet zaten waar veel Indonesiërs gebruik van maakte die niet goed tegen de busreis konden.. Maar Jochem had de oplossing.. Tijgerbalsem onder je neus smeren, die we normaal gebruiken tegen de muggen :). En 1 uurtje op de boot, die echt veelste zwaar beladen was!

Om 4 uur ’s nachts werden we langs een uitgestorven weg gedropt waar twee push bikes (soort fiets taxi’s) op ons stonden te wachten. Die arme man moest mij, de vrouw van Abbas, de twee kids + alle bagage duwen. Eenmaal aangekomen bij het dorpje …begon de chaos! We werden naar het huis gebracht waar die dag daarvoor een groot bruiloftsfeest was geweest. De dag daarna was het ook nog feest, dus de vrouwen waren allemaal al hard aan het werk met de voorbereidingen voor het ontbijt en met het maken van allemaal lekkere hapjes. De mannen en kinderen lagen overal verspreid op de grond te slapen. Wij waren de allereerste toeristen die het dorp bezochten en de inwoners hadden ook nog nooit blanken gezien, dus het was één gekkenhuis! Sommige bewoners waren heel nieuwsgierig, andere afwachtend. Nog half suf werden we direct volgestopt met koffie en allemaal zoete hapjes met op de achtergrond de moskee en tientallen mensen die ons aanstaarden. Toen er steeds meer mannen wakker werden en ons vergezelden bij de koffie werd mij vriendelijk verzocht om de vrouwen met het ontbijt te helpen. De rest van de ochtend bleef ik gescheiden van de mannen.. Na het werk werd ik op een stoel neer gezet en kwam de één na de ander foto’s maken en gedag zeggen. Daarna tijd voor het ontbijt met de vrouwen, waar iedereen me giechelend zat aan te gapen en me maar eten bleven opscheppen. Toen ik eindelijk duidelijk had gemaakt dat ik echt niet nog een bord eten om 8 uur s ochtends wilde, werd ik mee genomen naar een kamertje waar het bruidspaar zwaar opgemaakt, doodstil en zonder enige gezichtsuitdrukking op een stoel zaten. Ook hier kreeg ik weer een hele fotosessie. Daarna werden de mannen weer bij de vrouwen gevoegd en werd het bruidspaar uitgezwaaid nadat wij eerst weer uitgebreid op de foto werden gezet met alle belangrijke mensen van het dorp. Echt een bizarre situatie!

Even een rustmomentje toen we naar het huis van de neef van Abbas werden gebracht (één van de rijkste bewoners van het dorp met een groot huis) waar we de tijd kregen om te douche. Geen echte douche, maar een grote kuip waaruit je water over jezelf met een emmertje kon heen gooien. Oja en hurk wc’s, waar ik niet heel handig in ben haha! Na gedoucht te zijn de locale bus gepakt, die zo oud was dat je de weg kon zien, door de gaten in de vloer. Mensen in de bus die er niets van snapte dat ik met twee jongens op stap was en dat we zo groot waren :) Uurtje rijden, daarna overgestapt in een luxere bus die ons hoog in de bergen bracht waar de vulkaan Bromo ligt. Hele andere bevolking en klimaat. Helemaal niet meer het idee dat we in Indonesië zaten. Koelte zoals in Zwitserland, plaatsje en bevolking een beetje zoals in Mongolië. De rest van de dag doorgebracht in een heel schattig, klein kroegje met een vuurtje op de grond omdat het zo koud was, waar we dus helemaal niet op voorbereid waren.. Maar we sliepen met zijn 3e in een twee persoonsbed, dus konden elkaar goed warm houden ;)

Volgende ochtend heel vroeg op. 5 uur opgehaald door een jeep die ons halverwege een berg bracht. Daarna zelf tot de top geklommen, waar we als we rechts keken de vulkaan langzaam zichtbaar zagen worden tussen de wolken, en aan de linkerkant de zon zagen opkomen achter de bergen. Daarna terug gewandeld naar de jeep die ons naar het vulkaan gebied bracht. Ook hier weer een stuk omhoog lopen door de as van de vulkaan + nog eens 246 treden (tik van mij dat ik altijd treden tel :) )stijl omhoog.. De tocht omhoog was al overweldigend mooi, laat staan toen we echt op het randje van de krater van de vulkaan stonden!!!

Eind van de ochtend met een busje richting een waterval die Abbas kende en waar geen touristen kwamen. Ook hier weer een tocht van ongeveer een uur. Hiken door water, rotsen en kleine paden. Op een gegeven moment moesten we stoppen en werden ons paraplu’s en regenzakken aangeboden.. Omgekleed, spullen goed ingepakt en door de ‘regen’ die van de watervallen om ons heen afkwam verder gehiked naar boven. Daar troffen we een waterval van zeker 100 meter hoog aan. Ook weer zo bizar mooi, dat het net lijkt alsof het niet echt is! Met kleren en al in het ijskoude water gesprongen en naar de waterval gezwommen. (meisjes in bikini wordt niet echt gewaardeerd in dit soort delen van Indonesië) Heerlijk schoon, helder water. Extra lekker na al het stof van de vulkaan die echt overal op en in zat. Na uitgezwommen te zijn, terug gelopen naar het busje. Hele mooie omgeving ook, beetje oerwoud achter. Maar ik kon niet teveel om me heen kijken, want op het moment dat ik dat wel deed struikelde ik gelijk en viel op het randje van een 5 meter diepe afgrond :s . Terug in het busje helemaal gesloopt! Maar de tocht terug naar het dorpje was te mooi om te gaan slapen. Abbas bracht ons voor de lunch naar zijn oude werkplek waar hij achter een karretje stond met een locale ‘lekkernij’.. Een soort soep met mie en hele grote vleesballen erin. Hij stond het vol trots voor ons klaar te maken, dus er zat niks anders op dan net te doen alsof ik het ook heerlijk vond. Daarna terug naar het dorpje, naar het huis van zijn moeder voor koffie en lekkernijen. Binnen no-time was het voor en in het huis zo druk met nieuwsgierige mensen, dat ons vriendelijk werd verzocht of we de koffie in een slaapkamertje wilden opdrinken. Na een uurtje opgesloten gezeten te hebben, was de rust wedergekeerd. We werden naar het huis van zijn neef gebracht waar we lekker in de achtertuin konden chillen op een soort veranda gemaakt van bamboe.

Tijd voor het diner! In de woonkamer op de grond met de gastheer en vrouw, Abbas en wij drieën. De vrouw des huizes had heel de dag in de keuken gestaan en we kregen dan ook echt een feestmaal. Wat ik natuurlijk wel kon gebruiken na zo weinig gegeten te hebben de afgelopen dagen ;) Wel alles geprobeerd en het was echt heel lekker! En had beviel me inmiddels ook prima om met me handen te eten! Na het eten koffietijd.. Voor de hoofdingang van het huis werd een groot tapijt uitgerold waar met zijn alle op gingen zitten. Wel op de manier zoals het hoort natuurlijk.. Mannen in kleermakerszit en vrouwen met de benen zijwaarts naast zich. Om 22:00 blij dat Abbas aan ons vroeg of we wilden gaan slapen. Alle 3 doodmoe en pijn in ons knieën van het constant netjes zitten, haha. Wilden nog even met J&P napraten op de slaapkamer, maar dat kon echt niet. Vrouwen apart en mannen apart. P & J samen in een klein bedje van hun 16 jarige zoon, die heerlijk aan het puberen was en ons als enige uit heel het dorp keihard negeerde :) ! En ik in het bed van hun dochter.

Prima geslapen! 7:00 werd ik wakker gemaakt door Abbas. De jongens liet hij slapen, dus die heb ik hun bed maar uitgeschopt. In de achtertuin rustig wakker worden waar we direct thee met een soort van zoete patat kregen. Op het moment dat we eigenlijk al teveel op hadden en in discussie waren of dit ons ontbijt was.. werden we naar binnen geroepen voor het dus echte ontbijt! En dat was natuurlijk een hele Indische rijst tafel om half 9 ’s ochtends! Na het ontbijt bij Abbas, zijn broertje en de puberzoon achter op de scooter om rond te toeren. Ook zijn vrouw en kids gingen mee. Maar hier bleef het niet bij! Het was weekend, de jongeren waren vrij en die besloten dan ook om allemaal met hun scooters achter ons aan te rijden. Een gezellig zondags uitstapje voor iedereen dus :) ! Ze vinden het in Indonesië trouwens een uitdaging om zoveel mogelijk mensen op één scooter te proppen. Door kleine straatje en dorpjes naar een bron gereden waar iedereen heerlijk aan het zwemmen was. Nou ja.. de mannen en kinderen dan. Ik met de vrouw van Abbas op een waterfiets. Werkte voor geen meter, maar erg gelachen samen. Ook hier hadden de mensen nog nooit blanken gezien, dus weer vol in de aandacht. Maar het went.. Na de waterbron met een mooie route terug naar het dorpje. Ik achterop bij de puberzoon, die zich steeds meer begon uit te sloven en tussen ons in het slapende kind van Abbas.

’S Middags alle drie een massage gehad van een vrouwtje van rond de 70 zonder gebit, maar met een kracht in haar handen…! Ik heb nog nooit een zo niet ontspannende en pijnlijke massage gehad. Maar de sfeer er omheen en het mysterieuze aan dit heilige kruiden vrouwtje was het meer dan waard. En zelfs Paul, die nogal sceptisch over dit soort dingen is geeft toe dat hij sindsdien minder last van zijn schouder heeft! Na de massage werd ik gezegend met een soort kralen en werd ik in de woonkamer gezet waar zich inmiddels alweer allemaal nieuwsgierige mensen hadden verzameld.
Nadat de jongens ook waren gemasseerd was het tijd om terug te gaan naar Bali, nadat we eerst een uur bezig zijn geweest om iedereen gedag te zeggen. Al laatste naar de moeder van Abbas, waar we net op het moment dat ik tegen Jochem zei dat ik echt geen avond eten hoefde in de bus.. We een maaltijd voorgeschoteld kregen. Wel weer erg lekker! Daarna nog een kop koffie en naar de wc.. Een soort hutje naast het huis, waar het totaal onduidelijk voor me was waar ik dan precies moest plassen, dus ik maar in het midden op me hurken ben gaan zitten :) . Nog even snel 100 keer met iedereen op de foto en dan nu echt tijd om te gaan! Met de kids, vrouw van Abbas en alle bagage weer in een pushbike gestopt en op naar de bus. Waar we uiteindelijk nog zeker 2 uur hebben zitten wachten, omdat de buschauffeurs ons niet mee wilden nemen omdat we toeristen waren.. In de bus heel de nacht geslapen. Moe, maar heel voldoen van alle mooie en bijzondere indrukken!

Inmiddels er alweer 10 dagen op zitten in Zuid Korea, waar we het moderne leven van Seoul hebben verkend en een aantal nachten hebben gekampeerd in een National park. Nu onze 3e dag in Tokyo!!! Maar over deze twee landen meer in me volgende reisverslag :) …

Live like a Queen!

Veel liefs San…